Pracownik zatrudniony na etat nie może sam sobie dopłacać do składki ZUS płaconej przez pracodawcę, nawet jeśli by tego bardzo chciał. Dobrowolnie opłacać składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe mogą jedynie osoby, które nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym.
Otrzymaliśmy od naszej Czytelniczki zapytanie, następującej treści: “Chciałabym spytać o możliwość płacenia dodatkowej składki ZUS dla osób, którym pracodawca wpłaca najniższą składkę, a te osoby chciałyby mieć wyższą emeryturę i są skłonne sobie dopłacać same. Podobno takiej możliwości nie ma – ale dlaczego? To mogłoby zwiększyć budżet ZUS, a tym samym – budżet państwa.Czy taka możliwość pojawi się w najbliższej przyszłości?” – dociekała nasza Czytelniczka. Jak dodatkowo wyjaśniła nam kobieta w swoim mailu, jest kilka lat przed emeryturą i chciała sobie dopłacać, by mieć potem wyższe świadczenie emerytalne. Pytanie skierowaliśmy do właściwej instytucji.
Oto odpowiedź, którą otrzymaliśmy:
– Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 300) dobrowolnie opłacać składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe mogą jedynie osoby, które nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Podstawa wymiaru składek dla takich osób jest deklarowana przez zainteresowanych i nie może być niższa niż kwota minimalnego wynagrodzenia na dany rok kalendarzowy (w 2019 r. jest to 2250 zł). Jednocześnie podstawa ta nie może być wyższa niż kwota ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym, odpowiadająca kwocie trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. W 2019 r. jest to kwota 142 950,00 zł. Po osiągnięciu takiej kwoty podstawy wymiaru składek – nie są już pobierane składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 9) przewiduje również możliwość dobrowolnego opłacania składek z tytułu dodatkowej wykonywanej aktywności zawodowej, w przypadku zbiegu tytułów objęcia ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi. Przykładowo pracownik wykonujący dodatkowo pracę – na rzecz innego pracodawcy niż ten, z którym pozostaje w stosunku pracy – na podstawie umowy zlecenia lub prowadzący pozarolniczą działalność, może dobrowolnie, na swój wniosek być objęty ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi ze wszystkich tytułów. Natomiast w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność zarobkową zwiększenie przyszłej emerytury jest możliwe poprzez zadeklarowanie wyższej podstawy wymiaru składek niż ustawowo przewidziana minimalna kwota wynosząca 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na dany rok kalendarzowy (w 2019 r. 2859,60 zł). Wszystkie osoby prowadzące działalność mogą deklarować kwoty wyższe, do granicy ustalonej ustawowo – tj. do wspomnianej wcześniej kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym odpowiadającej kwocie trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. W Polsce obok obowiązkowego systemu emerytalnego funkcjonują dobrowolne formy oszczędzania z myślą o przyszłej emeryturze. Są to obecnie: Pracownicze Programy Emerytalne, w których pracodawca opłaca za pracowników, uczestników programu, podstawową składkę (uczestnik może opłacać składki dodatkowe, których suma wniesiona do jednego programu w 2019 r. wynosi 21 442,50 zł), Indywidualne Konta Emerytalne (wysokość kwoty wpłat na IKE w 2019 r. wynosi 14 295 zł) i Indywidualne Konta Zabezpieczenia Emerytalnego (wysokość kwoty wpłat na IKZE w 2019 r. wynosi 5 718 zł), które stanowią dobrowolny filar systemu emerytalnego. Dodatkowo, dobrowolnie, możemy oszczędzać w ramach komercyjnej oferty firm ubezpieczeniowych oferujących polisy emerytalne lub pomnażać nasze oszczędności w ramach funkcjonujących na rynku funduszy inwestycyjnych. Od 1 lipca 2019 r. zaczną funkcjonować Pracownicze Plany Kapitałowe, stanowiące nową formę dobrowolnego oszczędzania na emeryturę – wyjaśnił Wydział Prasowy, Biuro Promocji Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.
Nasz komentarz
Dla przeciętnego pracownika składka ZUS to prosta i w miarę klarowna forma zbierania przez lata pracy na swoją emeryturę. Inne formy oszczędzania kapitału emerytalnego wydają się już bardziej skomplikowane. Zważywszy także na losy OFE, czyli Otwartych Funduszy Emerytalnych, własnie przerzucanych do ZUS, nie ma pewności, czy pracownicy w skali masowej uwierzą w trwałość i stabilność innych form oszczędzania. Poza tym są one skierowane raczej do ludzi młodych, a nie tych, którym do emerytury zostało kilka lat. Właśnie ta grupa pracowników, zwłaszcza ze sfery budżetowej, byłaby bardzo zainteresowana możliwością prywatnej dopłaty do składek ZUS. Pracownicy chcieliby sobie płacić większy ZUS, ale nie mogą. Paradoks?…
(wal)
