Poznań: Wiosenna bujność kleszczy

Jest ich blisko 900 gatunków i uwielbiają lasy oraz wysokie trawy. Choć są małe powodują poważne choroby. Teraz zauważyć można wysyp kleszczy w Poznaniu. Jak się można ustrzec przed nimi?

– Co wracam ze spaceru ze swoim psem, to łapie kleszcze – skarży się poznanianka. – Nie chodzę z nim nigdzie do lasu, a spacerujemy jedynie na osiedlowych trawnikach.

Właścicielka psa dodaje, że zawsze ma sobie woreczek na psie odchody, regularnie sprząta po swoim psie, ale to akurat nie odstrasza kleszczy. Poznanianka też uważa, że osiedlowe trawniki powinny być częściej koszone, bo to zwiększyłoby bezpieczeństwo i zmniejszyło ryzyko spotkania z kleszczem.

Kleszcze jak wampiry

Kleszcze są to pajęczaki należące do podgromady roztoczy (Acari), traktowane jako grupa umowna lub jako nadrodzina Ixodoidea albo też jako podrząd Ixodides (Ixodes). Wyróżnia się rodziny kleszczy twarde (Ixodidae), częściowo okryte twardym pancerzem, oraz kleszcze, które są pozbawione tego pancerza, miękkie — obrzeżkowate (Argasidae). Rozróżnia się blisko 825 gatunków kleszczy. Są pasożytami zewnętrznymi głównie kręgowców. Długość ciała wynosi od 1 -30 mm (większość nie przekracza 15 mm). Kleszcze są wyposażone w ryjkowaty narząd gębowy przystosowany do ssania krwi i płynów tkankowych (hypostom), zbrojny w liczne ząbki pomocne w utrzymywaniu się w skórze żywiciela; posiadają nożycowate szczękoczułki. W Polsce licznie występuje kleszcz pospolity (kleszcz pastwiskowy) (Ixodes ricinus). Kleszcze są nosicielami wielu chorób; m.in. boreliozy, anaplazmozy, powodują tularemię, gorączkę krwotoczną. Zasadniczo żaden z gatunków kleszczy nie jest pasożytem człowieka. Większość kleszczy z rodziny Ixodidae żyje na polach lub w lasach, niektóre, jak kleszcz psi Rhipicephalus sanguineus są pasożytami zwierząt domowych. Nacinają ciało żywiciela i ssąc krew wprowadzają do ciała neurotoksyny, niekiedy prowadząc do paraliżu i śmierci. Tyle teorii podaje Wikipedia /więcej czytaj tutaj: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kleszcze_%28paj%C4%99czaki%29/.

Jak się przed nimi chronić?

Obrona bywa trudna, tym bardziej, że kleszcze są wszędzie i niemal cały czas, gdy na dworze robi się cieplej. Wystarczy plus 7-10°C (czyli od marca do końca listopada), pajęczaki te są bardzo aktywne. Na żywiciela czyhają na obrzeżach lasów, pól, na poboczach ścieżek, pod drzewami. Aktywne są od samego świtu aż do północy. Kleszcze są bardzo odporne i wykazują spore zdolności przeżywania nawet w trudnych warunkach. Bez żerowania kleszcze mogą przeżyć 6 lat. Szacuje się, że 10-15 proc tych pajęczaków zakażonych jest m.in. wirusem kleszczowego zapalenia mózgu i krętkami boreliozy. Samica co rok składa ok. 3 tys. jaj i przekazuje potomstwu zakaźne wirusy i krętki. Krętki boreliozy mogą dostać się do krwi, gdy wydzielinę kleszcza wetrze się w niemal niezauważalną rankę na skórze. Kleszcz wyczuwa potencjalna ofiarę z odległości 20 metrów – reaguje na temperaturę jej ciała, zapach potu i wydychany dwutlenek węgla /więcej czytaj tutaj: http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/choroby-pasozytnicze/kleszcze-jak-sie-przed-nimi-bronic_36105.html/.

Ponieważ kleszcze wbijając się w skórę wydzielają substancje znieczulające, nie jesteśmy w stanie go wyczuć. Dlatego trzeba się uważnie oglądać po spacerze. Również – swojego psa. Psa dodatkowo warto zaopatrzyć w obrożę przeciw pchłom i kleszczom lub zastosować specjalny preparat na skórę – jednak wówczas nie należy psa kapać, nie powinien też pływać w jeziorze, gdyż zmywa z siebie ochronną substancję, którą w dodatku jest szkodliwa dla środowiska – ryb i innych wodnych stworzeń.

Warto też często kosić trawę lub wybierać miejsca do spacerów, gdzie zieleń jest niezbyt wybujała, a unikać wysokich, bujnych i niekoszonych traw.

(pewu)